Die woordeboekbetekenis van "standaardkers" verwys na 'n tipe hemelse voorwerp, tipies 'n tipe supernova of 'n veranderlike ster, wat 'n bekende en konsekwente intrinsieke helderheid het. Hierdie intrinsieke helderheid kan as 'n verwysingspunt gebruik word om die afstand na ander voorwerpe in die heelal te bepaal. Hierdie term word dikwels in astrofisika en kosmologie gebruik om 'n standaard van meting vir astronomiese afstande te beskryf.